Lalaki Sa Aking Tabi

Magaspang ang mga pisngi
Pintado ang mga braso
Maraming bakas ng sugat ang puso
Ng lalaki sa aking tabi

Puso ko'y nasa alapaap
Isipa'y pinananatili sa lupa
Dasal ay 'wag malunod sa pag-irog
Ng lalaki sa aking tabi

Tumatagos sa aking
kalamnan at kaluluwa
Lagablab ng kanyang hininga

Nakapulupot ng mahigpit
sa pumipintig kong dibdib
Makikisig niyang mga bisig

Ako'y naninibago
Ako'y nababahala
Subalit ako'y nahuhumaling
Sa lalaki sa aking tabi

Maraming nangirog at inirog
Mangilan ang muntikang mahalin
Subalit walang pumantay o humigit
Sa lalaki sa aking tabi

Bukas, makalawa,
maaaring magkasama
Pero lahat ng bagay ay pansamantala

Pagbabago'y tila isang
rumaragasang ilog
Lulutang ka ba o sadyang lulubog?

'Di umaasa sa magpakailanman
Pero 'di rin sa panandalian lang
Basta't masaya hangga't naririyan
Ang lalaki sa aking tabi

Panalangi'y wala sa kinabukasan
Pangamba'y nakakubli sa nakaraan
Kaligayaha'y dito at ngayon kapiling
Ang lalaki sa aking tabi

Ika-31 ng Mayo 2010

Karimlan

Ideyalistikong Pagninilay-nilay ng Isang Homo Romantiko 5 ng 5

KARIMLAN

para sa aking sarili

Sumuko na ang araw
Nalusaw sa dulo ng karagatan
Gumapang na ang dilim
Nilamon aking katauhan

Umasa ako sa buwan
Subalit wala ito upang magsilbing tanglaw

Lumingon ako sa mga tala
Ngunit matamlay kanilang kinang

Nakabibinging katahimikan
Pumupunit sa karimlan

Nakabubulag na kadiliman
Bumibilanggo sa 'king katawan

Sumasagad hanggang buto

Malamig na ihip ng hangin

Eto na naman ako

Binubuwang ng sariling damdamin

Marahil ito na'ng sukdulan

Pagpapa-alipin sa 'king emosyon
Mapait palang katotohanan

Inasahan kong ilusyon

Lakas ko nito'y hinihigop

Lupasay ako sa panghihina
Kalul'wa ko nito'y dinudurog
Ulirat ko'y nangungulila

Patuloy ang pagkapit

Sa madilim na pangitain

Patuloy ang pagbulusok
Sa walang hanggang bangin

Lumalalim na ang gabi
Lumulutang sa kawalan

Nawawala sa sarili

Nilulunod ng karimlan

Nobyembre 2001

Hindi Na Muli

Ideyalistikong Pagninilay-nilay ng Isang Homo Romantiko 4 ng 5

HINDI NA MULI

para kay DJ

Naging gabay ko na sa pagtahak ng buhay
Yakapin ang anumang pag-asang dumalaw
Wari ko’y sayang kung hindi haharapin
Ng buong sigla ang walang kasiguruhang araw

Minsan nang naligaw ang diwa ng pagmamahal
Damdamin at ulirat aking isinugal
Minsan nang nagtiwala sa bulag na pangako
Di ko akalain hangarin palang hangal

Subalit anila sayang kung palalagpasin
Ang anumang dumaan na pagkakataon
Mas mainam na raw na sumubok at magpunyagi
Ano man ang kalabasan pagdating ng panahon

At nangahas nga akong lumusong muli sa tubig
Naglakas loob akong magtiwala sa damdamin
Binuksan ang mata sa sinag na nakasisilaw
Naglapat ng bakas sa mainit na buhangin

At hindi nga ako nagkamali sa aking hinala
Bakit nga ba hindi ako magkandatuto?
Ang pangakong inialay ng mistulang pag-irog
Anino lang pala ng isang malabangungot na multo

Ayoko na, ayoko na, hindi na muli aasa
Nalumpo na ako sa paghabol sa sikat ng araw
Nanamlay na ako sa pagyakap sa bawat sandali
Sa gubat ng kapalaran titigil ang sayaw

Bahala nang dumating ang sinumang sira-ulo
Na sa ‘king mga kamay ang pusong nakahimlay
Ikukubli sa baul na pagdadaanan ng panahon
Buong pugay itatapon sa dagat ng walang malay

Mata ko’y nakapiring sa daraang kagandahan
Magbibingi-bingihan sa awiting maririnig
Karaniwang pananim sa gubat ng mga kaluluwa
Saka na tatamasahin ang tamis ng bagong dilig

Pero upang masilayan ang nagmamadaling mundo
Ang aking kaluluwa'y may dungawang bintana
Hahayaang lumipas ang lahat sapagkat
Ang kaisang-dibdib ay nasa dulo ng tadhana

Disyembre 2000

Muli

Ideyalistikong Pagninilay-nilay ng Isang Homo Romantiko 3 ng 5

MULI

para kay Vince

Muli nagbabanta ang tadhana na nariyan siya sa tabi-tabi
Tinitibok ng puso kahit hindi nasisilayan ng hubad na mata
Subalit minsan na akong nilinlang ng tadhanang mapanukso
Kailan ba darating ang tunay na sinag ng papalayong umaga?

Takot akong harapin ang pagkamaaari ng kanyang pagparito
Sa landas kong tinahak ng mag-isa noon unang panahon pa
Ang paglalakbay ng kanyang anino ay isang mistulang halimuyak
Hinihimok akong magtiwala muli sa tadhanang walang bahala

Noon pa’y nagpunyagi na akong magpahayag ng aking paghanga
Sa isang nilalang na inakala ko ay yaon nang nilikha para sa ‘kin
At sa pagkakataon ngang yao’y kabiguan ang aking hinarap
Ang inakalang katuwang sa buhay’y sumabay sa dumaang hangin

Pansamantala ko nang inilibing ang pag-asa sa sinumang dumating
Tiwala akong ang pagtatagpo nami’y hindi pa napapanahon
Pasya ko’y anu’t-anupa ma’y paparito rin ang pusong itinakda
Hindi ako bibiguin ng tadhana pagdating ng dapithapon

Pero bakit muling nagbabadya ang pagkahumaling ng aking puso
Sa isang kaluluwang hindi kilala subalit nakahahalina?
Sadyang maikli ang panahong nagdaan upang pag-asa’y dumalaw
Maaga pa upang muling lumihis ng daan. Sana’y huwag muna.

Payo ko sa ‘king sarili’y humimlay muna sa kaguluran ng puso
Sa isang pook malayo sa paningin at pansin ng sanlikha
Sinupamang bumisita’t kumatok sa damdaming nagpapahinga
Hindi pagbubuksan ng pintuan ano man ang kulay ng mukha

Subalit maigting ang tinig ng mga dambana sa kanyang pagdaan
Tinatawag ang aking diwa na makinig sa pag-aalay ng pag-ibig
Mahirap talikuran ang awitin ng pag-irog sa’n man nagmumula
Lalo na yaong likas sa puso, pati sa kaluluwa’y nakatitig

O, siya. Bahala na. Kung sadya ngang mangyayari ito
Kung hindi man kaming dalawa’y itinadhana pa rin aming pagtatagpo
Hinahagis ko na ang anumang pangamba sa hanging bumabagtas
Sa buhay sa mundong ibabaw ng pangkaraniwang tao

Magiging matatag ako. Karamay ko ang aking manlilikha
Halina sa piling ko kaluluwang malayo ang pinaggalingan
Ikaw ma’y tulad kong may dahilan ang pagkaluwal sa mundong ito
Sabay nating tahakin at harapin ang anumang hamon ng kinabukasan

Hulyo 2000

Ikaw Na Nga Ba?

Ideyalistikong Pagninilay-nilay ng Isang Homo Romantiko 2 ng 5

IKAW NA NGA BA?

para kay Mark

Parang kahapon lamang nang ako’y maghintay
Ang aking nasisilaya’y ikaw na nga ba, mahal ko?
Parang panaginip, guni-guni, malikmata
Sarili ko, huwag linlangin ang sarili mo

Di yata’t kay bilis ng tugon ng bahaghari
Anu’t ano pa man ibig kong sundan, tahakin
Parang kay lapit mo, ngunit kay layo din
Huwag sana simbilis din maglalaho sa hangin

Iglap ng isang sulyap, aruga ng isang pangako
Ikaw na nga ba ang nilalang na pinakahihintay ko?
Sarili ko mag-ingat, maghunus-dili, mag-isip
Ngunit hanggang sa dulo ng buwan, sige, sundan ang bahaghari

Ano’ng anyo ng ‘yong mukha, kulay ng iyong kalul’wa?
At samu’t-sari pang mga tanong ng puso kong galak
Ano ang naghihintay sa dulo ng paghihintay?
Alamin, tuklasin ang lihim ng langit

Nangangamba ako, nag-aalala, totoo
Ikaw na nga ba ang tugon sa maalab kong panalangin?
Pait man o tamis ng tadhana nanamnamin
Upang mabatid, itong daan ang tatahakin

Pasasalamat ko ibubulong sa mga ulap
Sakaling ikaw na nga ang ipinagkaloob sa akin
Buong tapang at galak, haharapin ang bagong umaga
Sa wakas paghihintay ay may kabuluhan din

Subalit malayo pa ang pagsabog ng liwanag
Ikaw na nga ba ang tanglaw sa madilim kong langit?
Nagtitiwala akong naghihintay ka rin
Tulad ng pangakong isinumpa sa hangin

Buong-buo ang pagkatao, nandirito ako
Kailanman ‘di ko ikapapagod ang paghihintay sa ‘yo
Diwa ng lahat ng ito ano nga ba talaga?
Mahal ko’y ikaw na ba? Sana nga, ikaw na.

Oktubre 1999

Hintay, Mahal

Ideyalistikong Pagninilay-nilay ng Isang Homo Romantiko 1 ng 5

HINTAY, MAHAL

para kay John

Maghintay ka sa ‘kin, o kalul'wang ipinagkaloob
Huwag mabahalang 'di pa ‘ko nasisilayan
Darating ako, pangako ng puso ko
Magtiwalang ang biyaya ng tadhana’y nasa atin

Maraming naliligaw sa maling akala
Padalus-dalos na kilos at pagwawalang-bahala
Lakasan mo’ng iyong loob alang-alang sa ‘ting dal’wa
Ako ma’y maghihintay rin sa halik ng umaga

Kung sabihin kong mahal kita maniniwala ka ba
Gayong ‘di ko pa nasisilayan ang iyong kaluluwa?

Maghintay ka sa akin, o kaluluwang ipinagkaloob
Ang lahat ng bagay ay nasa panahon
May kadahilanan ang bawat sandali
Ang bawat hampas ng alon, bawat pagaspas ng dahon

Ang kapangyarihan ng ating pagmamahalan
Anumang unos ang dumating lahat hahamakin
Tulad ng apoy ng araw at tubig ng dagat
Pagdating ng takip-silim sa wakas magtatagpo rin

Matulog ka ng mahimbing, kaluluwang katuwang
Parang panaginip lamang itong pagkahimbing
At sa sandaling humalik na ang bukang liwayway
Ako’y nasa tabi mo, hinihintay ang iyong paggising

Ano man ang maging takbo ng ating buhay sa mundong ito
Umasa kang ikaw lamang ang aking sisintahin
Sino ka pa, ano ka pa, saan at kailan ka pa
Walang kikilalaning hadlang ang aking damdamin

At kung sa dapit-hapon ng buhay na tayo magtatagpo
Babagyuhin ko ang langit ng aking pasasalamat
Hindi ako babaling ng lingon kahit kanino pa man
Katawan ko, puso ko, kaluluwa ko, akin at iyo lamang

Marso 1999

Prelude to Poems

Ahhh, February. Love is in the air. Another one of those annual events when pop culture and the forces of consumerism bombard us with every imaginable commodity. As for me, I have nothing to offer nor purchase. I have not yet been in love and had been single since birth so there are no love stories to tell at this point.

But I have experienced the childlike wonder of infatuation, when everything else is a blur except your object of affection, when shmaltzy daydreams reach avian heights and persist until moonrise, and when the possiblity of losing yourself and your head seems like an intoxicating drug that is tremendously irresistible.

Several years ago, I made an anthology of poems written in Filipino. It's different when you write in your first language when the heart speaks honestly and flutters effortlessly to transform emotions into words. I was thinking of translating it but was afraid it might lose essence or impact so I forwent the idea. If you know someone who knows Filipino, that person will come in handy.

"Ideyalistikong Pagninilay-nilay ng Isang Homo-Romantiko" (Idealistic Musings of a Romantic Homosexual), is a collection of five love poems that spanned three years to complete. Looking back now, it is an interesting look at how my notion about romance and true love metamorphosed from fully hopeful to somewhat cynical.